Στην τάξη μας ασχολούμαστε με το θέμα του ρατσισμού.

 

ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ.

 

Είναι σκληρό το θέαμα βλέποντας τους οικονομικούς μετανάστες στο δρόμο να αναζητούν δουλειά.. Εκείνη τη στιγμή τους λυπόμαστε και δεν θέλουμε να βρεθούμε στην θέση τους..

Ακόμα νιώθουμε θλίψη όταν τους βλέπουμε να κοιμούνται στους δρόμους, στα παγκάκια και στα χαρτόκουτα ,ενώ αναζητούνε δουλειές σε οικοδομές και στις μετακομίσεις, να σηκώνουν βαριά αντικείμενα και να καταστρέφουν το σώμα τους..

Πολλοί από αυτούς γίνονται μέλη συμμοριών και άλλοι βιώνουν σε ένα μεγάλο βαθμό την εκμετάλλευση και πέφτουν θύματα σε πολλά σκλαβοπάζαρα ή τους αναγκάζουν να γίνονται φθηνά εργατικά χέρια. Άλλοι ακόμα βιώνουν την ανεργία, τον ρατσισμό, ή γίνονται πολίτες Γ κατηγορίας.

Και εξαιτίας αυτής της άθλιας ζωής καταντάνε να κλέβουν και να ζητιανεύουν για να ζήσουν. 

Κάποιοι τους βάζουν να δουλεύουν σκληρά με πολύ λίγα χρήματα.

             Αλέξανδρος Τ.,Άννα-Μαρία Ν. ,Χρήστος Σ., Πάρις Ν.,Νίκος Τ.

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                               

 

ΜΕΤΡΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΕΝΑ ΚΡΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

 

 Ένα πρόβλημα που μαστίζει την εποχή μας είναι οι οικονομικοί μετανάστες.

Γι΄ αυτό το λόγο το κράτος παίρνει κάποια μέτρα για να καταπολεμήσει αυτή την μάστιγα της εποχής μας.

1.      Πρώτα από όλα το κράτος πρέπει να φροντίζει να εξασφαλίζει δουλειά για τους μετανάστες.

2.      Πρέπει ακόμα να τηρούνται οι νόμοι και να σεβόμαστε τα δικαιώματα τους.

3.      Επίσης πρέπει να τους δείχνουμε ποιες είναι οι υποχρεώσεις τους και να τις τηρούν.

4.      Πρέπει να υπάρχουν χώροι υποδοχής των μεταναστών οι οποίοι θα βοηθήσουν στην προσαρμογή τους στη χώρα μας και σε άλλες χώρες του κόσμου. Τέτοιοι χώροι υποδοχής υπάρχουν στη Σάμο, όπου από εκεί έρχεται στην Ελλάδα και σε άλλα νησιά του Αιγαίου ένας μεγάλος αριθμός μεταναστών από το Ιράκ, και άλλες χώρες μέσω της Τουρκίας. Τους φέρνουν οι δουλέμποροι ως λαθρομετανάστες.

Όμως αντί να τους δεχόμαστε στην χώρα μας μπορούμε να επενδύσουμε στη χώρα τους και ακόμα να βοηθήσουμε στην αναβάθμισή τους. Για παράδειγμα ΄μεγάλη εταιρία αθλητικών ειδών έφτιαξε εργοστάσιο κατασκευής υποδημάτων σε χωριά της Αφρικής. Αυτό βοήθησε τους αφρικανούς αφού απασχόλησε πολλές οικογένειες και ανέπτυξε την οικονομία κάποιων χωριών.

Χώρες όπως η Γερμανία, δίνουν χρήματα για να ενημερώσουν τους κατοίκους της Αφρικής που πρέπει να μετακινηθούν για να βρουν νερό και τροφή.

Τέλος οι δυτικές χώρες χτίζουν στο Αφγανιστάν, πολλά σχολεία για να μορφώσουν το λαό.

 

Συμπερασματικά τα κράτη πρέπει να βρίσκουν λύσεις για την αντιμετώπιση των προβλημάτων των  μεταναστών.

 Αλέξανδρος Τ.,Άννα-Μαρία Ν. ,Χρήστος Σ., Πάρις Ν.,Νίκος Τ.

 

ΑΛΛΟΙ ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΣ ΜΑΣ

 

        Όλοι οι άνθρωποι είμαστε ίσοι παρά τις όποιες διαφορές μας. Υπάρχουν άνθρωποι με κινητικά προβλήματα. Επίσης άνθρωποι με προβλήματα στην όραση και στην ακοή τους. Οι άνθρωποι με διανοητικά προβλήματα έχουν μία «αγγελική» και αγνή ψυχή και είναι πρόθυμοι πάντα να σε βοηθήσουν. Οι άλλοι όμως τους κοροϊδεύουν και γελάνε πίσω απ’ την πλάτη τους, ακόμα και μπροστά τους. Δεν πρέπει να είναι δαχτυλοδεικτούμενοι, όπου και να πάνε στα λεωφορεία στα τρένα ακόμα και στο δρόμο .Δυστυχώς είναι λίγοι αυτοί που μπορούν να καταλάβουν την καλοσύνη της ψυχής τους.

 

         Υπάρχουν και άτομα με κινητικά προβλήματα που και αυτά αντιμετωπίζουν πολύ έντονα τον ρατσισμό. Οι οδηγοί όταν τους βλέπουν στο δρόμο δεν σταματούν για να τους βοηθήσουν και έτσι υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να τους τραυματίσουν. Με αυτό τον τρόπο δημιουργούν ψυχολογικά προβλήματα σε αυτούς τους ανθρώπους.

Ακόμα και διάσημοι άνθρωποι όπως ο Μπετόβεν που είχε προβλήματα στην ακοή και η Έλεν Κέλλερ που ήταν κωφάλαλη και τυφλή κατάφεραν να πετύχουν στην ζωή τους.

 

        Το κράτος άλλά και όλοι εμείς πρέπει να τους υποστηρίξουμε ψυχολογικά. Επίσης το κράτος να δημιουργήσει ειδικές κατασκευές ώστε να τους διευκολύνουν στην καθημερινή τους ζωή όπως ράμπες. Επιπλέον πρέπει να συμβάλουμε στην διασκέδαση τους και στη μόρφωση τους. Πρέπει να δημιουργηθούν :

 

Α) Κέντρα παραπληγικών ατόμων που υπάρχουν ήδη στη χώρα αλλά είναι λίγα χωρίς πολύ προσωπικό και μη εκπαιδευμένο.

 

Β) Σχολεία για τη μόρφωσή τους.

 

Γ) Μουσεία στα οποία μπορείς να ακουμπάς τα μνημεία και να καταλαβαίνεις ποιο μνημείο είναι.

 

Δ) Στα πεζοδρόμια ράμπες στις οποίες θα μπορούν να κυκλοφορούν τα άτομα με ειδικές ανάγκες.

 

Με λίγη προσπάθεια από όλους μας μπορούμε να βοηθήσουμε αυτούς τους ανθρώπους .

 

Μαρία Κ.

Ελένη Χ.

Ιωάννα Κ.

Νίκη Γ.                                                               

Κατερίνα Ζ.

 

Γράμμα από τον Νίκο Τ.( παιδί Ελλήνων τσιγγάνων )

 

<< Πώς νιώθω στο σχολείο ! >>

 

     Εγώ όταν πήγαινα στο σχολείο στις πρώτες τάξεις του δημοτικού, τα παιδιά συνέχεια με κορόιδευαν και με αποκαλούσαν <<γύφτο>>.

     Εγώ ήθελα να μένω σπίτι γιατί μόνο εκεί ένιωθα καλά. Δεν ήθελα καθόλου να πάω σχολείο για να με κοροϊδεύουν οι συμμαθητές μου και να με κάνουν να αισθάνομαι μειονεκτικά και να σκέφτομαι γιατί είναι κακό να είσαι τσιγγάνος.

Όμως πέρυσι η κυρία μας τα μάλωσε τα παιδιά πάρα πολύ. Από τότε σταμάτησαν να με κοροϊδεύουν κι εγώ έρχομαι με χαρά στο σχολείο. Μ’ αρέσει πια να έρχομαι στο σχολείο και να συναντώ την κυρία μου και τους συμμαθητές μου Ευχαριστώ κυρία για όλα τα καλά που προσφέρατε και μια παρέα που δεν μου μιλά πλέον άσχημα, σας ευχαριστώ παιδιά .

 

Νίκος Τ.  

 

Σκέψεις και συναισθήματα για τη ζωή μου στην Ελλάδα

 

   Εγώ και οι γονείς μου ζούμε εδώ και πάρα πολλά χρόνια στην Ελλάδα. Το όνομα μου είναι Μαριάνθη. Αν και είναι ελληνικό όνομα η καταγωγή μου είναι από την Βόρεια Ήπειρο της Αλβανίας. Από εκεί είναι μόνο η καταγωγή μου, αλλά μεγάλωσα και πήγα σχολείο εδώ στην Αθήνα. Βέβαια τα παιδικά μου χρόνια τα πέρασα στην Πελοπόννησο και μετά ήρθα στην Αθήνα.

   Στην Αθήνα πήγα σχολείο. Αλβανικά δεν ξέρω να γράφω ή να διαβάζω καλά, αλά ξέρω να μιλάω. Στο σχολείο και συγκεκριμένα στην πρώτη τάξη δεν είχα και τόσους φίλους και φίλες. Ήταν κάποια παιδιά που με χαρακτήριζαν "ΑΛΒΑΝΙΔΑ" κοροϊδευτικά. Αυτά τα παιδιά επηρέαζαν και τα υπόλοιπα παιδιά και δεν με κάνανε παρέα. Προσπαθούσα με κάθε τρόπο να παίξω μαζί τους . Επίσης αυτά τα παιδιά δεν ήθελαν να με κρατάνε από το χέρι και το έλεγαν και σε άλλους.

    Ένιωθα πολύ μόνη και προσπαθούσα να μάθω γιατί δεν με έκαναν παρέα. Πολλές φορές έκλαιγα και στα διαλείμματα έμενα μόνη μου για το λόγο ότι πολλές φορές μάλωνα με τα παιδιά. Δεν μπορώ να πω υπήρχαν και φορές που έπαιζα με τα παιδιά, αλλά το κακό ήταν πως δεν τα ένιωθα κοντά μου. Λοιπόν αυτό συνεχίστηκε ως τη δευτέρα τάξη.

     Αυτές τις στιγμές τις θυμάμαι πολλές φορές στενοχωριέμαι. Δε θα ήθελα ποτέ αυτό να συμβεί σε κανένα παιδί. Είδα εγώ η ίδια τον ρατσισμό και τον έζησα. Από την τρίτη λοιπόν τάξη τα είδα όλα με διαφορετικό μάτι. Δεν ανεχόμουν πια και τόσο πολύ να με κοροϊδεύουν και σε αυτούς που μου είχαν κάνει αυτά φέρθηκα εξίσου το ίδιο, για να δουν πώς είναι. Τώρα πια είμαι όμως πολύ καλά με τις φίλες μου. Ακόμα και τα παιδιά που με κορόιδευαν τώρα είναι φίλοι μου γιατί πιστεύω πως όλοι αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία. Το καλό είναι τώρα είναι πως δεν ξεκολλάω από τις φίλες μου. Μιλάμε συνέχεια στο τηλέφωνο και συζητάμε αυτά που μας απασχολούν.

     Αν και ακόμα κάποια παιδιά εκτός τάξης με κοροϊδεύουν ακόμα δε με ενδιαφέρει πια.

                                                                                 

        Μαριάνθη  

  ΜΑΥΡΟΙ ΤΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ

 

Στην τάξη μας ασχολούμαστε με το θέμα του ρατσισμού.

 

Εμείς θα αναφερθούμε στους Μαύρους της Αφρικής.

            Αυτή η φυλή έχει περάσει πολλές άσχημες και δύσκολες στιγμές σε όλο τον κόσμο, ιδιαίτερα στη Αφρική. Οι λευκοί, πιο πολύ από όλους, καταπίεζαν αυτούς. Αυτό συμβαίνει και στις μέρες μας. Ας γυρίσουμε λίγο πιο πίσω. Στα τέλη του 19^ου αιώνα και στις αρχές του 20^ου, κάποιοι λευκοί πήγαν στην Αφρική και εγκαταστάθηκαν στη χώρα των μαύρων.

            Αυτοί απέκτησαν αδαμαντωρυχεία. Έβαλαν τους μαύρους κατοίκους που ζούσαν εκεί, να δουλεύουν μέσα σ΄αυτά χωρίς τη θέλησή τους. Καταπίεζαν δηλαδή τα δικαιώματά τους. Πήγαν στα χωριά τους και τους υποδουλώσανε. Δυστυχώς όλα αυτά συνέβησαν στη «σύγχρονη εποχή».

            Εμείς πιστεύουμε ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι. Δε θα πρέπει να υπάρχουν εξαιρέσεις. Είναι καλό να έχουμε ευαισθησία.

            Το 1994 πρόεδρος στη Ν.Αφρική γίνεται ο Ντε Κλέρκ και απελευθερώνει το μαύρο ποιητή Νέλσων Μαντέλα που είχε καταδικαστεί σε ισόβια. Την ίδια χρονιά, παίρνουν και οι δύο το βραβείο Νόμπελ για την ειρήνη διότι κατήργησαν το καθεστώς του «Αππαρχάιντ» (διαχωρισμός μαύρων και λευκών).

            Άλλαξε η νομοθεσία στη χώρα και δόθηκαν δικαιώματα και πολιτικές ελευθερίες στους μαύρους.

            Παρόλα αυτά ο δρόμος, για να εξαλειφτούν οι προκαταλήψεις, παραμένει μακρύς. Κάθε χρόνο σε όλο τον κόσμο γίνονται συναυλίες με μαύρους και λευκούς καλλιτέχνες.

 

Λουίζα Ρ.

Μαρία Κ.

ΟΜΑΔΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ

ΑΥΤΟΧΘΟΝΕΣ ΠΛΗΘΥΣΜΟΙ

Αυτόχθονες ή ιθαγενείς ονομάζονται στις μέρες μας οι μειονοτικοί πληθυσμοί ενός κράτους, στην περίπτωση που κατοικούσαν στο έδαφός του πριν την έλευση του μετέπειτα κυρίαρχου πληθυσμού.

Το Γλωσσάρι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής τούς ορίζει ως πληθυσμούς που:

1. κατοικούσαν μία περιοχή όταν κάποιος άλλος πολιτισμός έφθασε εκεί και κυριάρχησε μέσω κατάκτησης, εποικισμού ή με άλλον τρόπο και

2. διατηρούν έναν τρόπο ζωής εγγύτερο στις κοινωνικές / οικονομικές / πολιτισμικές παραδόσεις τους, σε σύγκριση με τον τρόπο ζωής του κράτους όπου ανήκουν.

Όταν γίνεται λόγος για αυτόχθονες, πρέπει πάντα να γίνεται αναφορά στην ιστορική στιγμή κατά την οποία χαρακτηρίζονται ως τέτοιοι. Δεδομένου ότι η ιστορία της ανθρωπότητας χαρακτηρίζεται από την αδιάκοπη μετακίνηση ανθρωπίνων μαζών, είτε με ειρηνικό είτε με βίαιο τρόπο, δεν υπάρχει σχεδόν κανείς απόλυτα αυτόχθων πληθυσμός. Κάποιος που σήμερα θεωρείται αυτόχθων, πιθανότατα εγκαταστάθηκε στο σημερινό τόπο διαμονής τους εις βάρος ενός προηγούμενου.

Με βάση τη σημερινή εκπροσώπησή τους, οι αυτόχθονες πληθυσμοί μπορούν να χωρισθούν σε τρεις κατηγορίες:

Ενεργοί

όσοι συμπεριλαμβάνουν έναν αξιόλογο αριθμό μελών και διατηρούν κάποιες βασικές παραδόσεις τους όπως η γλώσσα, η θρησκεία, ιδιαίτερες μορφές κοινωνικής οργάνωσης ή έθιμα.

Εξαφανισμένοι

όσοι δεν υπάρχουν πια διότι εξαφανίσθηκαν με βίαια μέσα (γενοκτονίες, εκτοπίσεις) ή επειδή τα μέλη τους αφομοιώθηκαν από την κυρίαρχη κουλτούρα του κράτους στο οποίο ανήκαν.

Υπό απειλή

όσοι υπήρξαν ενεργοί στο πρόσφατο παρελθόν αλλά κινδυνεύουν με εξαφάνιση.

Κάποτε τους έλεγαν «πρωτόγονους», όχι χωρίς κάποια περιφρόνηση. Αργότερα τους ονόμασαν, κάπως γενναιόδωρα, «ιθαγενείς». Χρειάστηκαν αιώνες για να τους χαρακτηρίσουμε «αυτόχθονες λαούς». Σε μερικές περιπτώσεις -όπως στον Καναδά- προχώρησαν περισσότερο: τους λένε «πρώτους λαούς».

Χρήστος  Σ.                                                                                                                                                                  

 

ΟΙ ΕΣΚΙΜΩΟΙ

Λαοί της Βόρειας Αμερικής, της Ρωσίας και της Γροιλανδίας, που μιλούν τη γλώσσα των Εσκιμώων και την Αλεουτίων. Ζουν κατά μήκος της Β. ακτής της ηπείρου, από τις ακτές της Αλάσκας και της Α. Ασίας στη Δύση, μέχρι τη Γροιλανδία και το Λαμπραντόρ στην Ανατολή, κυρίως Νότια του Αρκτικού κύκλου. Έχουν στενή συγγένεια με του Αλεουτίους. Οι πρόγονοί τους ήρθαν από την Ασία, διασχίζοντας το στενό του Βερίγγειου πορθμού, όπου η Αλάσκα και η Σιβηρία ενωνόταν με μία στενή λωρίδα γης, πριν από 10.000 χρόνια και βαθμιαία απλώθηκαν σε όλη την ήπειρο. Παρά το γεωγραφικό διαχωρισμό, ο τρόπος ζωής στις διάφορες ομάδες Εσκιμώων έμοιαζε πολύ, και καθοριζόταν από τις κλιματολογικές συνθήκες – ζούσαν στα παράκτια κατά τους χειμωνιάτικους μήνες και πήγαιναν στο εσωτερικό κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, για κυνήγι και για ψάρεμα. Όταν ήλθαν αργότερα κατά τον 18^ον αιώνα σε επαφή με τους Ευρωπαίους, ο τρόπος ζωής τους άλλαξε ριζικά. Αντί να κυνηγούν για την τροφή τους, κυνηγούσαν για γούνες, που αντάλλασαν με Ευρωπαϊκά βιομηχανικά προϊόντα. Στα τέλη του 20^ου αιώνα πολλοί εγκαταστάθηκαν μόνιμα σε χωριά, ενώ μερικοί εξακολουθούν να κυνηγούν και να ψαρεύουν. Οι περισσότεροι σήμερα (τουλάχιστον εποχιακά) εργάζονται ως μισθωτοί, σε εργασίες των χωριών όπου ζουν, κυρίως ως εργάτες στα ορυχεία και τις βιομηχανίες πετρελαίου. Στην Ρωσία κατά τη Σοβιετική περίοδο, οι Εσκιμώοι είχαν οργανωθεί σε κολεκτίβες κυνηγιού. Ο συνολικός πληθυσμός σε Εσκιμώους και Αλεούτιους φτάνει σήμερα τους 1.300. Υπάρχουν ακόμα άλλοι 33.000 στην Αλάσκα, 24.000 στον Καναδά και 43.000 στη Γροιλανδία. 

 Χρήστος  Σ.    

 

 

ΑΠΑΡΤΧΑΪΝΤ

      Στη Νότια Αφρική επικρατούσε ο ρατσισμός. Οι λευκοί της Αφρικής υποτιμούσαν και δεν έδιναν στους μαύρους της χώρας τα δικαιώματα που θα έπρεπε να είχαν. Το καθεστώς «Απαρτχάιντ» καταργήθηκε. Αυτό δε σημαίνει, όμως ότι τώρα οι μαύροι δεν αντιμετωπίζουν πλέον προβλήματα. Το καθεστώς «Απαρτχάιντ» εκτός από τη στέρηση των πολιτικών τους δικαιωμάτων απαγόρευε στους μαύρους να χρησιμοποιούν μέσα συγκοινωνίας των λευκών και να πηγαίνουν στα σχολεία των λευκών.

      Ο καινούργιος πρόεδρος Μαντέλα, γιος ενός φύλαρχου του Χόσα, γεννήθηκε στις 18 Ιουλίου του 1918 στην Ουντάμα του Τρανσκέι. Το 1944 εισήλθε στο κόμμα ΑΝC και αναδείχθηκε σε πρόεδρό του, το 1991. Το 1964 καταδικάστηκε σε ισόβια φυλάκιση κι έγινε σύμβολο του αγώνα για την κατάργηση του «Απαρτχάιντ», μέσω του οποίου η λευκή μειονοτική φυλή εξασφάλιζε από το 1950 την κυριαρχία της.

      Ο ντε Κλερκ, πρόεδρος από το 1989 μέχρι το 1994, επανέφερε τη χώρα στην πριν το διαχωρισμό των λευκών από τους μαύρους πολιτική κατάσταση, που είχε οδηγήσει την Ν.Αφρική εκτός Βρετανικής Κοινοπολιτείας το 1961, εκτός Ο.Η.Ε. το 1974, και στη διεθνή απομόνωση. Προώθησε, εξάλλου την απελευθέρωση του Μαντέλα, τη νομιμοποίηση της αντιπολίτευσης των μαύρων.

      Στις 17 Μαρτίου 1992 ψήφισαν οι λευκοί σε ποσοστό 68,7% την κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων. Η στρογγυλή τράπεζα της Ν.Αφρικής, με τη συμμετοχή συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης συμφώνησε στις 17 Νοεμβρίου 1993 για ένα μεταβατικό Σύνταγμα.

      Για τις προσπάθειές τους αλλά και για την υλοποίηση της κατάργησης των φυλετικών διακρίσεων ο ντε Κλερκ και ο Μαντέλα έλαβαν το 1993 το βραβείο Νόμπελ για την Ειρήνη.

 

 

ΙΝΔΙΑΝΟΙ

      Ο ρατσισμός έχει παρουσιαστεί σε πολλές χώρες κυρίως τον 20^ο αιώνα. Σε μία χώρα όπως η Αμερική αναπτύχθηκε ιδιαίτερα ο ρατσισμός κατά των Ινδιάνων. Οι λευκοί καταπίεζαν τους Ινδιάνους, τους πήραν τη γη τους και τους απαγόρευσαν κάθε δικαίωμα στο λόγο, τη μόρφωση και την εκπαίδευση. Επίσης οι Ινδιάνοι δεν είχαν δικαίωμα στην πολιτική και κανένας ινδιάνος δεν μπορούσε να ψηφίσει.

         Οι Ινδιάνοι της Αλάσκας είχαν ένα υπέροχο πολιτισμό. Τους άρεσε πολύ να χορεύουν και φορούσαν χρωματιστά φτερά αετού. Στις σπηλιές στη Ν. Αμερική έχουν βρεθεί εξαιρετικές τοιχογραφίες, αλλά και ζωγραφισμένα διαστημόπλοια. Αυτό δείχνει πως είχαν γνώσεις καθώς και ύπαρξη ενός άλλου πολιτισμού.

        Οι λευκοί τους προξένησαν πολλά προβλήματα. Ένα από τα προβλήματα που τους προξένησαν ήταν πως εξαφάνισαν όλα τα βουβάλια ώστε να μην βρίσκουν τροφή και πολλοί πέθαιναν.

         Επίσης οι λευκοί επιδίωκαν τη γενοκτονία τους και καταπατούσαν τα ανθρώπινα δικαιώματά τους. Προσπάθησαν να τους αφανίσουν και να τους διώξουν από τη γη τους.

         Όλοι πιστεύουμε πως οι λευκοί δεν φέρθηκαν σωστά παρά με ένα εγωιστικό τρόπο. Είναι πολύ λυπηρό που βλέπουμε τέτοιες εικόνες μίσους και καταπίεσης προς μια άλλη φυλή. Είναι λυπητερό για τα παιδιά να ζουν το ρατσισμό. Οι λευκοί πιστεύοντας πως είναι ανώτεροι καταπίεζαν τις άλλες φυλές.

Πρέπει όλοι να καταλάβουμε πως είμαστε ίσοι και έχουμε ίδια δικαιώματα !!!!!!

 

Ιωάννα Κ.

Ελένη Χ.

Στ₂

 

 

ΟΙ ΜΑΥΡΟΙ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ

 

        Οι μαύροι της Αμερικής βίωσαν το ρατσισμό ιδιαίτερα στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Γι’ αυτό έγινε και ο πόλεμος ανάμεσα στους Βόρειους και του Νότιους. Οι Νότιοι ιδιαίτερα στο Τέξας έπαιρναν τους μαύρους ως δούλους στα χωράφια τους. Οι Βόρειοι είχαν βιομηχανίες και δεν χρειάζονται δούλους έτσι η στάση των Νοτίων δεν τους άρεσε και ξεκίνησε μία διαμάχη μεταξύ τους ! Οι βόρειοι νίκησαν και η δουλεία καταργήθηκε.

 

         Κανονικά οι μαύροι έχουν καταγωγή από την Αφρική. Οι Αμερικάνοι τους έπαιρναν από τις οικογένειές τους, τη ζωή στη χώρα τους και τους πούλαγαν μέσω του σκλαβοπάζαρου για δούλους. Αυτό όπου έκαναν οι Αμερικάνοι είναι καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

 

         Ο πρώτος πρωθυπουργός των Η.Π.Α. όπου έδωσε δικαιώματα στους μαύρους ήταν ο Τζον Κένεντυ. Ο Τζον Κένεντυ ήταν λευκός. Έδωσε πολιτικά δικαιώματα στους μαύρους. Αργότερα τον σκοτώσανε κάποιοι πληρωμένοι δολοφόνοι το 1964.

 

          Πριν τον Τζον Κένεντυ υπήρχε ο πάστορας Μάρτιν Λούθερ Κιγκ. Ο Μάρτιν Λούθερ Κιγκ ήταν θερμός υποστηρικτής των ατομικών ελευθεριών και πολιτικών δικαιωμάτων των μαύρων. Οι μαύροι τον λατρεύανε και τον λατρεύουν ακόμα και μετά το θάνατό του.

 

           Μετά από όλα αυτά όπου έγιναν, ακόμα και τώρα οι μαύροι έχουν πολιτικά δικαιώματα και είναι καλό όπου τώρα εκλέχτηκε μαύρος πρωθυπουργός των Η.Π.Α. Όμως παλιότερα υπήρχαν κάποιες οργανώσεις όπως οι «Κου Κλουξ Κλαν» όπου σκότωναν και έβαζαν φωτιές εκεί που βρίσκονταν οι μαύροι.

 

            Κάτι πρέπει να κάνουμε κι εμείς για να σταματήσει η εκμετάλλευση των μαύρων !!!

 

           Η εκλογή του καινούριου προέδρου των Η.Π.Α. Μπάρακ Ομπάμα, τόνωσε την αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση των μαύρων καθώς και την ελπίδα τους για μία πιο δίκαιη ζωή στη χώρα της οποίας είναι πλέον πολίτες.

 

Άννα Μαρία Ν.                                                            

Κατερίνα Ζ.

Στ₂

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ                      ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ