ΓΝΩΡΙΖΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΜΟΥ

Εμπειρία από διεξαγωγή προγραμμάτων Αγωγής Υγείας είχα αρκετή και μάλιστα από διεξαγωγή Προγραμμάτων Ψυχικής Υγείας. Βέβαια δεν είχα πραγματοποήσει προγράμματα μέχρι σήμερα με τους μαθητές ολοήμερου τμήματος κι αυτό ήταν για μένα μία πρόκληση να δω κατά πόσον είναι εύκολο να πραγματοποιηθούν τέτοια προγράμματα με παιδιά διαφορετικών ηλικιών.

      Θα ήθελα στο μέτρο βέβαια που μπορεί αυτό να γίνει εφικτό μέσα από ένα πρόγραμμα αγωγής υγείας:

·         Να αναπτυχθεί η αυτοεκτίμηση των παιδιών.

·         Να αναπτυχθεί ο αυτοσεβασμός τους και ο σεβασμός προς τους άλλους.

·         Να αναπτυχθεί η ικανότητά τους να συνεργάζονται.

·         Να επικοινωνούν αποτελεσματικά μεταξύ τους.

·         Να αναπτυχθεί η αυτογνωσία τους.

·        Να αναπτυχθούν γνωστικές ικανότητες όπως να σκέπτονται, να προβλέπουν, να συγκεντρώνονται, να αξιολογούν και να επιλύουν προβλήματα.

     Συμμετείχαν στο πρόγραμμα οι μαθητές της τρίτης της τετάρτης της πέμπτης και της έκτης τάξης   δηλαδή συνολικά 53 παιδιά και πραγματοποιήθηκε από το Φεβραουάριο μέχρι το Μάϊο του 2007.

     Μεθοδολογικά εργάστηκαν οι μαθητές με τη μέθοδο project ώστε να εκτιμήσουν τη σημασία της συνεργασίας και της επικοινωνίας. Χωρίστηκαν οι μαθητές σε ομάδες των πέντε ατόμων. Ο χωρισμός τους σε ομάδες έγινε με τυχαίο τρόπο καθώς οι μαθητές διάλεξαν από ένα κουτί που περιείχε κλωστές διαφόρων χρωμάτων μια κλωστή και στη συνέχεια όσοι είχαν το ίδιο χρώμα κλωστής αποτελούσαν μία ομάδα. Οι ομάδες διαφοροποιούνταν κάθε φορά που άλλαζε η δραστηριότητα.

 Λόγω όμως των αυξημένων υποχρεώσεων των μαθητών και για να μην αποβεί η υλοποίηση του προγράμματος εις βάρος της μαθησιακής τους δραστηριότητας παρακάμφθηκε η βιβλιογραφική έρευνα και αντί άλλης θεωρητικής υπόδειξης αποφάσισα να χρησιμοποιήσω ένα μοντέλο ανάπτυξης συναισθηματικής νοημοσύνης που βρήκα στο βιβλίο της Βασιλικής Πλωμαρίτου «Πρόγραμμα ανάπτυξης συναισθηματικής νοημοσύνης».

Κάθε φορά γινόταν αφήγηση μιας ιστορίας που είχε σαν κεντρικό θέμα της ένα συγκεκριμένο συναίσθημα. Ακολουθούσε συζήτηση με τους μαθητές μας και στη συνέχεια κάθε ομάδα συμπλήρωνε ένα «φύλλο εργασίας» με τις απόψεις της. Κάποιες φορές δίνονταν στους μαθητές μια «διλημματική κατάσταση» στην οποία καλούνταν να σταθούν, να αναγνωρίσουν την προβληματική κατάσταση, να συνειδητοποιήσουν πώς νιώθουν, να προτείνουν λύσεις και να προβλέψουν τις συνέπειές τους και τελικά να προτείνουν την καλύτερη λύση κατά τη γνώμη τους. Αυτή τους η δραστηριότητα φαίνεται στα έργα τους όπως «ο σηματοδότης της τροχαίας» ΄Άλλες φορές κάποιες ομάδες αναλάμβαναν να δραματοποιήσουν την ιστορία και να προσθέσουν δικές τους παραμέτρους σ’αυτήν, αλλάζοντάς της την έκβαση κ.λ.π

      Συνοψίζοντας εργάστηκαν, έγραψαν κείμενα, έγραψαν ποιήματα, ζωγράφισαν, έφτιαξαν ακροστιχίδες κ.λ.π

     Τα «προϊόντα» της εργασίας τους βρίσκονται συγκεντρωμένα στο μικρό αυτό τεύχος που κρατάτε και σας τα παρουσιάζουμε με πολύ χαρά.

    Ευχαριστούμε θερμά όλους όσους με κάθε τρόπο βοήθησαν στην υλοποίηση αυτού του προγράμματος.

   Ευχαριστούμε πολύ και σας για το χρόνο που θα αφιερώσετε στη μελέτη αυτού του «φυλλαδίου».

    Κατερίνα Μαρκουίζου.